külgem

gölgem! düş benden, ağ(a)rıyorum. hem kış, çok çileniyorum acı acı. çünkü doğum lekem geçmiyor. bir aşkta kördüm onu en son bir karıncanın sırtında. karıncanınki geçti benimki bana daha da geçti. içine çekiliyorum, içime çekiniyorum. genlerce sonsuz bir üreme, nesilden nesile... EĞRİK KODLAR. ve senin soyunun tenlerini biliyorum gölgem! aşkın üzerini giydiremiyorum. üstelik kış çileniyorum. 

gölgem!kendimi kısık ateşte pişirip duruyorum. ağızda dağılıp dil boyuyorum. konduğum konuşmalar çok eski bir tarihe dayanıyor. mağara duvarlarında, mağara adamına ellerimi satıyorum. ellerimi bir müzayedede tekrar kazanıyorum. GERİ DÖNÜŞÜM. taşlara mağaraca şiirler kazıyorum. parmaklarımda sürtünme kuvveti... yanma yazgısı...

kül gölgem. YANILIYORUM.